A my jak tańcząca para szaleńców
wśród wielkich stołów na tle purpurowego morza
a z okien ludożercy
patrzą
na zjedzenie ostatniego posiłku […]
– A my jak tańcząca para szaleńców
wśród wielkich stołów na tle purpurowego morza
a z okien ludożercy
patrzą
na zjedzenie ostatniego posiłku –
Na drzewach tego świata wisiały
ogromne mleczne kule
starcy chodzili na rękach
kobiety nosiły swe dzieci przy
piersi
Drżysz w ciemności
przed zapaleniem ostatniej
zapałki
A oni stoją nad Tobą
wszechwładzy swojej pewni
Życie zmieniają w śmierć
Smutek w zachwyt niepowszedni
I cóż im odpowiesz zgrzybiały
starcze
Uczuć nie można mierzyć
tylko trzeba dbać o
ogień wiary
a trzygodzinne czekanie
na rozpaloną twarz
to przecież zupełna drobnostka
a jak obejmę Cię jeszcze
po stokroć dłuższym czekaniu
to jedynie zapytam czy
-A może kiedyś
polecimy do nieba
i Bóg otworzy nam bramy
hiacyntowych ogrodów
wrota diamentowych pałaców
I będziemy kochać się
wśród purpurowych róż
na tle zachodzącego słońca
I będziemy płodzić dzieci
na drzewach
pośród seledynowych traw
Najzwyklejszym porankiem przychodzi
nadzieja
Na odnowienie w pamięci starej
melodii
Na spotkanie nieoczekiwane
Na słowo dawno zapominane
– dla ust i uszu
RejMedialni 