z cyklu „Jesień” – Marta Dziewońska

* * *

Zagubione złoto narodu

zdeptane

niedostrzeżone

opuszczone w pośpiechu

bez namysłu

z lekkości

i nieuwagi

 

Skomlą

i uciekają w kąty krawężnika

jesienne liście

 

* * *

Przemknęło mi życie

rzekła stara kobieta

miała rację że zapłakana

—

Myślała że z jej łez

narodzi się potężna rzeka

i zatopi ruiny świata