HER (Ona) – recenzja filmowa, Aleksandra Pierzynowska

Redakcja i korekta : RejMedialni

Ona (2013) to amerykański melodramat z elementami science fiction, którego reżyserem i scenarzystą jest Spike Jonze (Być jak John Malkovich, Adapatacja). Film otrzymał 13 nagród (w tym Oscara, Złoty Glob i 3 Saturny) oraz 26 nominacji.

Akcja toczy się w przyszłości, lecz świat w nim przedstawiony nie wygląda tak nowocześnie, jak większość z nas go sobie wyobraża. Główny bohater, Theodore Twombly (Joaquin Phoenix), to spokojny człowiek zarabiający na życie pisaniem dla innych ludzi listów o charakterze osobistym. Jest bardzo ceniony, ponieważ jego twórczość wzrusza do łez. Po skończeniu wieloletniego związku Twombly zmienia się, czuje osamotnienie. Znudzony monotonią życia, nabywa nowy system operacyjny obdarzony sztuczną inteligencją. Jego twórcy przedstawiają swój projekt jako „świadomość”. Zaintrygowany bohater uruchamia system i, dzięki jej zabawnej, błyskotliwej i inteligentnej osobowości, zachwyca się „Samanthą” (Scarlett Johansson), która dotrzymuje mu towarzystwa i staje się jego przyjaciółką. Jednak po jakimś czasie ich relacja zaczyna się zmieniać.

Przerwana lekcja muzyki – recenzja filmowa, Aleksandra Pierzynowska

Redakcja i korekta : RejMedialni

Przerwana lekcja muzyki (1999) Jamesa Goldmana (Wolverine, Spacer po linie) to filmowa opowieść oparta na słynnej autobiografii Susanny Kaysen (wydanej po raz pierwszy w 1993 roku) poruszająca problem samotności, „normalności” i poszukiwania własnej drogi.

Akcja filmu rozgrywa się w latach sześćdziesiątych ubiegłego wieku. Główna bohaterka, Susanna Kaysen (Winona Ryder), to wrażliwa kobieta, która nie ma pomysłu na swoje życie i nie potrafi odnaleźć się w otaczającym ją świecie. Pewnego dnia, aby pozbyć się bólu głowy, zażywa całe opakowanie aspiryny, które popija wódką. Jej rodzice uważają, że to próba samobójcza, więc wysyłają córkę do terapeuty. Ten, po wstępnej diagnozie, kieruje Susannę do szpitala psychiatrycznego w Claymoore, by odpoczęła i wyszła z depresji. Dziewczyna trafia na oddział żeński o średnim rygorze. Doświadcza tam zupełnie innego życia i powoli oswaja się z nim. Poznaje m. in. socjopatkę Lisę Rowe (Angelina Jolie), która ma największy wpływ

Recenzja wystawy obrazów Marii Anto w Zachęcie – Hubert Pragert

Maria Anto

Zawieszona pomiędzy delikatnością Chagalla i prymitywizmem Nikifora – tak najprościej można zobrazować twórczość polskiej malarki, której poświęcono wystawę w Zachęcie Narodowej Galerii Sztuki w Warszawie. Senny, surrealistyczny świat artystki przepełniają zabawy z zaburzoną perspektywą, gra z przewróconą do góry nogami proporcją oraz przekomarzanie się z poczuciem równowagi odbiorcy.

Wszystko to sprawia, że z pozoru realistyczne i przyziemne sceny, np. portret drużyny piłkarskiej czy fragmenty architektury przemysłowej, w wydaniu malarki noszą w sobie dozę tajemnicy oraz mistycyzmu. Ów mistycyzm uwypukla się najbardziej na obrazach przedstawiających zwierzęta i postaci fantastyczne. Typowe dla twórczości artystki jest krzyżowanie różnych gatunków zwierząt, w celu uzyskania elementów mocno kontrastujących z jednolitymi tłem obrazów („Anioł karmiący kozę”).